حدیث چهارم:
یکی دیگر از احادیث که به صراحت انحصار را نشان می دهد، احادیثی است در مورد افراد آیۀ تطهیر:
در یک حدیث رسول خدا صلوات الله علیه و آله می فرمایند:
آیه تطهیر در مورد من ، حضرت زهرا، و اوصیا نازل شده است.
در حدیث بعدی می فرمایند:
آیه تطهیر فقط و فقط مخصوص من و حضرت زهرا، و امیر المؤمنین و 11 فرزندشان است.
بنابراین کاملا واضح و روشن است که اوصیا فقط و فقط همین 12 امامی است که ما قبول داریم، و وصی سیزدهم تا 24 نداریم.
احادیث و اعتراضات به این دلیل در ادامه مطلب
حدیث سوم:
طبق حدیث ، امام صادق سلام الله علیه، [که حدیث وصیت منسوب به ایشان است] معتقدین به امامت بیش از دوازده امام را «مارق» می خوانند!
یگی از احادیثی که به صراحت تمام ادعاهای احمد اسماعیل [سید احمد الحسن یمانی مزعوم] و انصارش را از بیخ و بن نابود می کند، حدیثی است معروف به مارق:
اما متن حدیث و ترجمه آن از کتاب غیبت طوسی
امام صادق علیه الصلاة و السلام در حدیثی طولانی می فرمایند:
همچنین است غیبت قائم اهل بیت علیهم السلام، همانا امّت آن را به دلیل طولانی شدنش انکار می کنند:
پس عده ای می گویند: او به دنیا نیامده است؛ عده ای می گویند: او به دنیا آمده و مرده است، گوینده ای می گویند : امام یازدهم (ان حادی عشرنا) عقیم بوده است و با این گفته اش کافر می شود؛ و گوینده ای که به خاطر گفته اش جزء مارقین و از دین خارج شدگان می شود، می گوید: همانا امامت به 13 امام و بیشتر از آن کشیده شده است! ....
حدیث به صراحت تمام، امامت را در 12 امام منحصر می کند، و کسانی را که به بیشتر از آن معتقد شوند، مارق می داند!
البته جالب اینجاست که مدعی در خطبه البیان می گوید: هر کس به من ایمان نیاورد، خارج از ولایت رسول الله و امیر المؤمنین است و جهنمی خواهد بود!
حدیث دوم [درحال ویرایش]
یکی از احادیث زیبا وجالب دیگر ، حدیثی است که طبق آن رسول خدا صلوات الله علیه و آله ائمه را تا روز قیامت، در روز غدیر معرفی فرمودند. ابتدا در خدمت حدیث باشیم و سپس اهمیت این حدیث را در ادامه می گوییم. این حدیث در کتاب سلیم ح11 و همیچنین کتاب کمال الدین ج1، ص277 آمده است:
امیر المؤمنین صلوات الله علیه (در مجلس مناشده با اصحاب و تابعین) فرمودند:
هنگامی که خداوند آیۀ: «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دِیناً» را نازل فرمود، رسول خدا صلوات الله علیه و آله تکبیر گفتند و فرمودند: الله اکبر تمام نبوت من و تمام دین الله با ولایت علی امیر المؤمنین است [اللَّهُ أَکْبَرُ [علی] تَمَامُ نُبُوَّتِی وَ تَمَامُ دِینِ اللَّهِ وَلَایَةُ عَلِیٍّ بَعْدِی ]
پس آن دو نفر برخاستند و گفتند: ای رسول خدا، آیا این آیات مخصوص در حق علی علیه السلام است؟
پیامبر خدا صلوات الله علیه و آله فرمودند: بلکه این آیه در حق علی علیه السلام و در حق اوصیای من تا روز قیامت نازل شده است.
گفتند: آن ها (اوصیایت تا روز قیامت) را برای ما روشن کن.
رسول الله فرمود: اوصیای من تا روز قیامت : برادرم و وزیرم و وارثم و وصیم و خلیفه ام در امتم و ولی هر مومنی بعد من از علی امیر المؤمنین است و بعد از او حسن و بعد از او حسین و سپس نه نفر از فرزندان حسین علیهم صلوات الله هستند. قرآن با آن ها و آنها با قرآن هستند ، مفارقتی با قرآن ندارند تا بر من در حوض کوثر وارد شوند...
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا صاحب الزمان.
بابی انت و امّی نفسی لک الوقاء و الحمی.
لعن الله اعدائکم من الجنّ و الانس اجمعین.
به عنوان اولین پست، این حدیث، (معروف به حدیث وصیت کتاب سلیم) را می نویسیم و این حدیث را با حدیث وصیت کتاب شیخ طوسی مقایسه می کنیم:
[*ویرایش دی1394: در رابطه با حدیث وصیت پیامبرخدا در شب وفاتِ کتاب شیخ طوسی رحمه الله، به صورت جداگانه در اینجا در حال بررسی هستیم، درصورت تمایل و نیاز تشریف بیاورید]
طبق این حدیث، که ح11 کتاب سلیم است، امیر المؤمنین صلوات الله علیه به طلحه فرمودند:
آیا یادت هست که هنگامی که رسول خدا صلوات الله علیه و آله [در روز پنج شنبه] کتفی خواستند و قصد داشتند که مطلبی بنویسند که امت گمراه نشوند و به اختلاف نیفتند و فرقه فرقه نشوند، ولی عمر گفت: همانا رسول خدا هذیان می گوید [الا لعنة الله علی من آذی رسول الله ] پس رسول خدا غضبناک شدند و نوشتن در کتف را ترک کردند؟
طلحه گفت: اری.
حضرت فرمودند: همانا هنگامی که شما از خانه بیرون رفتید [لما خرجتم اخبرنی] به من خبر داد رسول خدا از آنچیزی که قصد نوشتنش را داشتند ... سپس صحیفه ای خواستند و بر من املا فرمودند همان چیزی را که می خواستند در کتف بنویسند [وصیت عاصم من الضلال] و سه نفر سلمان ابوذر و مقداد را بر آن شاهد گرفتند
[وَ سَمَّى مَنْ یَکُونُ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى الَّذِینَ أَمَرَ اللَّهُ بِطَاعَتِهِمْ «إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ»: فَسَمَّانِی أَوَّلَهُمْ ثُمَّ ابْنِی الْحَسَنِ ثُمَّ الْحُسَیْنِ ثُمَّ تِسْعَةً مِنْ وُلْدِ ابْنِی هَذَا یَعْنِی الْحُسَیْنَ.] و نام بردند کسانی که از ائمه هدی خواهند بود تا روز قیامت و مرا (امیر المؤمنین علی) اولین آن ها نام بردند، سپس فرزندم حسن، و سپس فرزندم حسین و سپس نه تن از فرزندان حسین را نام بردند. [یعنی دوازده 12 نفر را برای من نام بردند و فرمودند: ائمه تا روز قیامت اینها هستند]
ای ابوذر و ای مقداد ، آیا این طور نبود؟ گفتند آری....
نکات این حدیث:
اول: حضرت به صراحت می فرمایند: که ائمه تا روز قیامت همین دوازده 12 نفر هستند، که انحصار را به وضوح نشان می دهد.
حضرت نمی فرمایند: این ها ائمه و اوصیای من هستند، که کسی بگوید: خب می توان گفت : آنها (کسانی دیگر غیر از اینها) هم وصی هستند ، بلکه امیر المؤمنین می فرمایند:
سَمَّى مَنْ یَکُونُ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى الی یوم القیامة: نام بردند هر که خواهد بود از ائمه هدی تا روز قیامت ... هر کسی که امام خواهد شد تا روز قیامت را رسول خدا نام بردند، یعنی تمام ائمه را آن هم تا روز قیامت، رسول الله صلوات الله علیه و آله نام بردند، یعنی کسی غیر از این 12 نفر، وصی رسول خدا نیستند...
دوم: می توان از [لما خرجتم اخبرنی ] برداشت کرد که نوشتن این کتاب در همان روز پنج شنبه بوده است، نه در شب وفات رسول الله یعنی شب دوشنبه، یعنی کتاب عاصم من الضلال ، این است، نه وصیت نوشته شده در کتاب شریف غیبت شیخ طوسی رضوان الله علیه.
سوم: به این حدیث خود مدعی یمانی احمد اسماعیل هم استناد کرده است، و بنابراین آنها این را قبول دارند.
درادامه مطلب اشکالاتی که به این حدیث وارد کردند، بیان می شود:
