صلوات ضراب اصفهانی/الائمه من ولده
اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم.
صلی الله عیلک یا بقیة الله عجّل الله تعالی فرجک
سلسله نقدهای کتاب چهل حدیث شیخ العقیلی در رابطه مهدیین و ذریه قائم سلام الله علیه.
این پست: نقد حدیث یازدهم این کتاب #پست_موقت
یکی از مهم ترین ادله انصار احمد، مبنی بر امامت مهدیین: صلوات ضراب اصفهانی است.
در پست الائمه من ولده، این صلوات بررسی شده است، که چون حدیث 11 کتاب العقیلی نیز می باشد، در صفحه مربوطه نقد آن را قرار دادیم.
البته به لطف امام رضا سلام الله علیه یک مطلب جالب و مهم دیگر هم اضافه کردیم، و آن توجه به خود حکایت است؛ خلاصه اینکه:
این که با دقت در حکایت متوجه می شویم که قرار است آن شخص، صلواتی را بگوید، که در آن، «نام» همه آل محمد باشد (شاید منظور اوصیا باشد). و بنابراین باید در این صلوات، نام همه آن ها برده شده باشد. «لَا إِذَا صَلَّیْتَ فَصَلِّ عَلَیْهِمْ کُلِّهِمْ وَ «سَمِّهِمْ»»
حال صلوات را نگاه کنیم.
نام پیامبر خدا و تک تک اوصیا، از امیرالمؤمنین تا امام آخرمان، حجة بن الحسن برده شده است، و هیچ نامی از هیچ شخص دیگری نیامده است.
یعنی اینکه طبق همین صلوات ضراب، آل محمد (اوصیا) دوازده نفرند، نه بیش تر!
