ادعای وصیت

شبهات انحصار دوازده امام

ادعای وصیت (1) [در حال تکمیل]

احمد اسماعیل بصری در کتاب «وصیت مقدس» چندین و چندین صفحه را به این اختصاص داده است که : 

الوصیة لا یدّعیها الا صاحبه.

«هر کس که وصیت را مدّعی شد، همو امام است»!

یعنی می گویند که هیچ کس نمی تواند به دروغ مدعی شود و بگوید که : رسول خدا به من وصیت کرده است.

این کلام او و این ادعای او، از مهم ترین دلایل ایشان است، یعنی آن ها این چنین می گویند:

ابتدا می گویند که وصیت کتاب غیبت شیخ طوسی رحمه الله صحیح است(!)، و سپس می گویند که: حالا چون احمد بصری مدعی شده است که منم آن مهدی اول، و او اولین نفری است که این ادعا را کرده؛ و چون نمی شود کسی به دروغ چنین ادعایی را بکند؛ پس باید احمد بصری همان مهدی اول اشاره شده در وصیت باشد!!

این ، ادّعا دروغ و فریبی بیش نیست، در این پست [با استفاده از کتاب الرد القاصم لدعوة المفتری علی القائم، شیخ علی آل محسن حفظه الله] این مطلب را بررسی می کنیم، تا متوجه اشتباه، دروغ، و فریب بزرگ دیگر احمد بصری [به اصطلاح خودشون امام سید احمد الحسن یمانی موعود!] و فرقه تابع او بشویم:

خوب متوجهیم که با این پست، پایه های اصلی این فرقه فرو می ریزد.

این پست را ان شاء الله تکمیل خواهم کرد، و جواب های دیگری که داده اند را هم می نویسم، ابتدا این جواب زیبا و کافی:

به این حدیث شریف از کتاب کمال الدین :‌ ج1، ص147  دقت کنید :‌ 

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ سلام الله علیه قَالَ: 
إِنَّ یُوسُفَ بْنَ یَعْقُوبَ (علی نبینا و آله و علیهما السلام) حِینَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ جَمَعَ آلَ یَعْقُوبَ وَ هُمْ ثَمَانُونَ رَجُلًا فَقَالَ: 
إِنَّ هَؤُلَاءِ الْقِبْطَ سَیَظْهَرُونَ عَلَیْکُمْ وَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَ إِنَّمَا یُنْجِیکُمُ اللَّهُ مِنْ أَیْدِیهِمْ بِرَجُلٍ مِنْ وُلْدِ لَاوَى بْنِ یَعْقُوبَ اسْمُهُ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ [علی نبینا و آله و علیه السلام] غُلَامٌ طُوَالٌ جَعْدٌ آدَمُ فَجَعَلَ الرَّجُلُ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ یُسَمِّی ابْنَهُ عِمْرَانَ وَ یُسَمِّی عِمْرَانُ ابْنَهُ مُوسَى.

خلاصه این که :‌

امام صادق صلوات الله علیه طبق حدیث می فرمایند که : 
حضرت یوسف ،‌ در هنگام وفاتشون [حین حضرته الوفاه] آل یعقوب را جمع نمودند و فرمودند که :‌ بعد از من این قبطیان بر شما غلبه پیدا می کنند ... و خداوند شما را توسط فردی از اولاد لاوی ، به اسم «موسی بن عمران» نجات خواهد داد ....
سپس افرادی از بنی اسرائیل، اسم فرزندشان را «عمران» می گذاشتند و او هم اسم فرزندش را «موسی» که این وصیت حضرت یوسف به حضرت موسی را مدعی شوند.

در حدیث بعد از همین حدیث در کتاب کمال الدین،‌ امام باقر صلوات الله علیه فرمودند:
مَا خَرَجَ مُوسَى حَتَّى خَرَجَ قَبْلَهُ خَمْسُونَ کَذَّاباً مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ کُلُّهُمْ یَدَّعِی أَنَّهُ مُوسَى بْنُ عِمْرَان‏.....
حضرت موسی علیه السلام خروج ننمود،‌ مگر این که قبل از او پنجاه (50) کذاب از بنی اسرائیل خروج کردند و تمام آن ها مدعی بودند که «موسی بن عمران» هستند!!

بنابراین در بنی اسرائیل 50 «کذاب» به اسم موسی بن عمران ،‌ قبل از حضرت موسی ،‌ مدعی بودند که همان منجی ای هستند که حضرت یوسف به او بشارت داده و وصیت کرده است !!

بنابراین هیچ بعید نیست که دروغ گویی به دروغ وصیت پیامبر را مدعی بشود، بلکه در قوم بنی اسرائیل اتفاق افتاده است؛ [و اتفاقات قوم ما هم ، طبق احادیث شبیه به آن هاست]

آیا گوش شنوای احادیث اهل بیت علیهم السلام هست؟ آیا کسی هست که به این حدیث ، با این صراحت، متوجه فریب و دروغ مدعی مهدویت بشود و دست از تبعیت از او بردارد؟!

[گویا از احمد اسماعیل حرفه ای تر بوده اند ،‌این ها لا اقل صبر می کردند و اسم کسی را «ملیح» می گذاشتند و او هم اسم فرزندش را احمد، تا لا اقل مجبور نشوند که حدیث دیگری را تقطیع کنند!!]

 

 [شاید دوستانی که برای بار اول باشد چنین حرفی را بشنوند برایشان قابل باور نباشد، که کسی چنین ادّعایی را بکند، اما واقعا چنین حرفی را می زنند!]

عرض کردم که این «ادعا» را بسیار پررنگ می کنند، چرا که بدون این ادّعا، هیچ ادعای دیگری نمی توانند داشته باشند، بنابراین توضیحات دیگری هم اضافه می کنند که ان شاءالله آن ها را هم بررسی خواهیم کرد.

اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم و العن و اهلک اعدائهم

اللهم عجّل لولیّک الفرج و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره، و المستشهدین بین یدیه.

حدیث دیگری اینجا به ذهن می رسد که مناسب است بنویسم: حدیث معروف «هکذا » از وبلاگ بسیار زیبای هکذا.

حضرت صادق سلام الله علیه فرموده‌اند:

 

 فَلَمَّا طَالَ‏ عَلَى‏ بَنِی‏ إِسْرَائِیلَ‏ الْعَذَابُ ضَجُّوا وَ بَکَوْا إِلَى اللَّهِ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَى مُوسَى وَ هَارُونَ یُخَلِّصُهُمْ مِنْ فِرْعَوْنَ فَحَطَّ عَنْهُمْ سَبْعِینَ وَ مِائَةَ سَنَةٍ.

قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ سلام الله علیه: "هَکَذَا" أَنْتُمْ لَوْ فَعَلْتُمْ لَفَرَّجَ اللَّهُ عَنَّا فَأَمَّا إِذَا لَمْ تَکُونُوا فَإِنَّ الْأَمْرَ یَنْتَهِی إِلَى مُنْتَهَاهُ.

(بحار الانوار ج4 ص118 چاپ بیروت)

هنگامی که عذاب بر بنی اسرائیل طولانی شد، چهل صبح به درگاه الهی "ضجه" و "گریه" کردند. پس خداوند به موسی و هارون وحی کرد که آنها را از ظلم فرعون نجات دهند. پس [به واسطه این دعا] خداوند 170 سال از دوران عذاب آنها را از بین برد.

 

و سپس حضرت صادق سلام الله علیه فرمودند:

 همینگونه شما نیز اگر عمل نمایید، خداوند فرج ما را خواهد رسانید و اگر چنین نکنید، امر به انتهای خود می‌رسد.

 

امام صادق صلوات الله علیه به صراحت فرموده اند که اگر دعا و ضجه نکنیم، دوران غیبت امام زمان به انتهای خود خواهد رسید، و راه نزدیک شدن فرج مولای غریبمان، «دعا و ضجه» است. یقینا تا او نیاید، هر دم از این باغ و شجره خبیثه، بری می رسد و مدّعی دروغین؛ و تنها منجی بشریت ، حجة بن الحسن است، حال من مانده که چرا دعا نمی کنیم؟!

آیا نمی دانیم که اگر او بیاید دنیا پر از عدل و داد خواهد شد همان طور که پر از ظلم و جور در تمام زمینه ها شده است؟!

ایا نمی دانیم دین خدا با آمدن او بر همه ادیان غلبه خواهد کرد و در همه عالم، تنها خدا پرستیده می شود؟!

آیا نمی دانیم با آمدن او و حکومت عدلش؛ دنیا، بهشتی خواهد شد و چقدر لذت بخش است  زندگی در آن دوران و همنشینی با مولایمان امام زمان ؟!

آیا نمی دانیم...؟!

پس چرا غافلیم و دعا نمی کنیم.