خالی نشدن زمین از 12 امام (2)
احادیث صریح در رابطه با انحصار امامت در 12 نفر
حدیث هشتم [منبع: کفایه الاثر]
در پست پیشین [حدیث هفتم] گفتیم که عقیده شیعیان بر طبق احادیث زیادی که داریم این است که زمین هیچگاه خالی از امام نخواهد شد. اما آن احادیث کلی است به این صورت که مثلا فرموده اند: «عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: سَمِعْتُهُ یَقُولُ: لَوْ بَقِیَتِ الْأَرْضُ یَوْماً بِلَا إِمَامٍ مِنَّا، لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا، اصول ستة عشر ص140» و مدعیان دروغین هم ادعا می کنند که ما «امام»و یا «حجّت» هستیم، ولی همان طور که در حدیث هفتم هم دیدیم مشخصا فرموده بودند که زمین از «12 امام» خالی نمی شود در این حدیث هم رسول خدا بعد از نام بردن تک تک امامان برای مولایمان سبط اکبر رسول خدا، حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام، می فرمایند:
لا تخلوا الارض منکم؛ زمین از شما خالی نخواهد شد. حدیث را در ادامه مطلب ببینید.
و حال باز هم می گوییم که:
فلا یخلو الارض منکم، «زمین از وجود شما خالی نمی شود» که در حدیث هست، یعنی این که پس بعد از وفات امام زمان ما [سلام الله علیه و همه عالم به فدایش و خداوند زمین را به طول عمر بابرکتشان زینت دهد]، یکی از امامان دوازده گانه در زمین حضور خواهند داشت، و بنابراین همانان امام هستند، [که طبق احادیث دیگر، امام حسین علیه السلام اولین امامی هستند که رجعت خواهند کرد] و زمانی برای امامت دیگران نخواهد بود. بنابراین با این حدیث هم انحصار امامان در 12 نفر به صورت صریح ، اثبات می شود.
عَنِ الْحَسَنِ علیه السلام، قَالَ: خَطَبَ رَسُولُ اللَّهِ صلوات الله علیه و آله یَوْماً فَقَالَ بَعْدَ مَا حَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَیْهِ :
امام حسن علیه السلام فرمودند: رسول خدا صلوات الله علیه و آله روزی برای ما خطبه خواندند و بعد از حمد و ثنای پروردگار متعال فرمودند:
مَعَاشِرَ النَّاسِ کَأَنِّی أُدْعَى فَأُجِیبُ وَ إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا
ای مردم، نزدیک است که من از دنیا بروم، ولی همانا که دو ثقل را در میان شما به یادگار می گذارم: کتاب پروردگار، و عترتم اهل بیتم. تا هنگامی که به این دو تمسک داشته باشید، هرگز گمراه نخواهد شد.
فَتَعَلَّمُوا مِنْهُمْ وَ لَا تُعَلِّمُوهُمْ فَإِنَّهُمْ أَعْلَمُ مِنْکُمْ . لَا یَخْلُو الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَ لَوْ خَلَتْ إِذًا لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا.
پس از آن ها یاد بگیرید، و چیزی را به آن ها تعلیم ندهید، به یقین که آن ها از شما داناترند. و زمین هیچگاه از آن ها خالی نمی شود، که اگر خالی شود، زمین اهلش را فرو می برد.
سپس فرمود:
ثُمَّ قَالَ صلوات الله علیه و آله: اللَّهُمَّ إِنِّی أَعْلَمُ أَنَّ الْعِلْمَ لَا یَبِیدُ وَ لَا یَنْقَطِعُ وَ أَنَّکَ لَا تُخْلِی أَرْضَکَ مِنْ حُجَّةٍ لَکَ عَلَى خَلْقِکَ ظَاهِرٍ لَیْسَ بِالْمُطَاعِ أَوْ خَائِفٍ مَغْمُورٍ لِکَیْلَا تَبْطُلَ حُجَّتُکَ وَ لَا تَضِلَّ أَوْلِیَاؤُکَ بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَهُمْ، أُولَئِکَ الْأَقَلُّونَ عَدَداً الْأَعْظَمُونَ قَدْراً عِنْدَ اللَّهِ .
سپس امام حسن می فرمایند: وقتی رسول خدا صلوات الله علیه و آله از منبر پایین آمدند، پرسیدم : «یَا رَسُولَ اللَّهِ أَ مَا أَنْتَ الْحُجَّةُ عَلَى الْخَلْقِ کُلِّهِمْ؟» آیا مگر شما خودتان منظور از حجّت بر تمام خلق نیستید؟ [ایا غیر از شما حجّتی هست؟]
قَالَ: یَا حَسَنُ إِنَّ اللَّهَ یَقُولُ: «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ» فَأَنَا الْمُنْذِرُ وَ عَلِیٌّ الْهَادِی.
رسول خدا صلوات الله علیه و آله فرمود: یا حسن، خداوند می فرماید: «همانا تا منذری و برای هر قومی هدایت کننده ای هست» پس همانا که من آن «منذر» هستم، و علی امیرالمؤمنین «هادی»
قُلْتُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، فَقَوْلُکَ: «إِنَ الْأَرْضَ لَا تَخْلُو مِنْ حُجَّةٍ»
گفتم: ای رسول خدا، معنای این فرمایش شما چیست که فرمودید: «زمین از حجّت خالی نمی شود»
پیامبر خدا صلوات الله علیه و آله اسامی فقط 12 امام علیهم صلوات الله را یک به یک بیان می کنند، و می فرمایند: این ها آن حجت هایی هستند که دیگر زمین از وجود حداقل یکی از آن ها، در هر زمانی، خالی نخواهد شد.
قَالَ: نَعَمْ، عَلِیٌّ هُوَ الْإِمَامُ وَ الْحُجَّةُ بَعْدِی،
وَ أَنْتَ الْحُجَّةُ وَ الْإِمَامُ بَعْدَهُ،
وَ الْحُسَیْنُ الْإِمَامُ وَ الْحُجَّةُ بَعْدَکَ،
وَ لَقَدْ نَبَّأَنِی اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ أَنَّهُ یَخْرُجُ مِنْ صُلْبِ الْحُسَیْنِ غُلَامٌ یُقَالُ لَهُ: «عَلِیٌّ» سَمِیُّ جَدِّهِ عَلِیٍّ، فَإِذَا مَضَى الْحُسَیْنُ أَقَامَ بِالْأَمْرِ بَعْدَهُ عَلِیٌّ ابْنُهُ وَ هُوَ الْحُجَّةُ وَ الْإِمَامُ
وَ یُخْرِجُ اللَّهُ مِنْ صُلْبِهِ وَلَداً سَمِیِّی وَ أَشْبَهَ النَّاسِ بِی عِلْمُهُ عِلْمِی وَ حُکْمُهُ حُکْمِی هُوَ الْإِمَامُ وَ الْحُجَّةُ بَعْدَ أَبِیهِ،
وَ یُخْرِجُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ صُلْبِهِ مَوْلُوداً یُقَالُ لَهُ: جَعْفَرٌ أَصْدَقُ النَّاسِ قَوْلًا وَ عَمَلًا هُوَ الْإِمَامُ وَ الْحُجَّةُ بَعْدَ أَبِیهِ،
وَ یُخْرِجُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ صُلْبِ جَعْفَرٍ مَوْلُوداً یُقَالُ لَهُ: مُوسَى سَمِیُّ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ أَشَدُّ النَّاسِ تَعَبُّداً فَهُوَ الْإِمَامُ وَ الْحُجَّةُ بَعْدَ أَبِیهِ ،
وَ یُخْرِجُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ صُلْبِ مُوسَى وَلَداً یُقَالُ لَهُ: عَلِیٌّ مَعْدِنُ عِلْمِ اللَّهِ وَ مَوْضِعُ حُکْمِهِ فَهُوَ الْإِمَامُ وَ الْحُجَّةُ بَعْدَ أَبِیهِ،
وَ یُخْرِجُ اللَّهُ مِنْ صُلْبِ عَلِیٍّ مَوْلُوداً یُقَالُ لَهُ: مُحَمَّدٌ فَهُوَ الْإِمَامُ وَ الْحُجَّةُ بَعْدَ أَبِیهِ،
وَ یُخْرِجُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ صُلْبِ مُحَمَّدٍ مَوْلُوداً یُقَالُ لَهُ: عَلِیٌّ فَهُوَ الْحُجَّةُ وَ الْإِمَامُ بَعْدَ أَبِیهِ
وَ یُخْرِجُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ صُلْبِ عَلِیٍّ مَوْلُوداً یُقَالُ لَهُ: «الْحَسَنُ» فَهُوَ الْإِمَامُ وَ الْحُجَّةُ بَعْدَ أَبِیهِ،
وَ یُخْرِجُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ صُلْبِ الْحَسَنِ «الْحُجَّةَ الْقَائِمَ» ، إِمَامَ شِیعَتِهِ وَ مُنْقِذَ أَوْلِیَائِهِ،
و در مورد امام زمان بعد از اینکه اسمشان را می آورند ، می فرمایند:
یَغِیبُ حَتَّى لَا یُرَى، فَیَرْجِعُ عَنْ أَمْرِهِ وَ یَثْبُتُ آخَرُونَ وَ یَقُولُونَ: «مَتى هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ» وَ لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِکَ حَتَّى یَخْرُجَ قَائِمُنَا فَیَمْلَأَهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً،
او غایب می شود، و عده ای از مردمی که به او اعتقاد دارند، از امر ولایت وامامت او خارج خواهند شد [پناه بر خدا] و عده ای دیگر ثابت قدم می مانند. به آن ها گفته می شود: «کی این امر اتفاق می افتد، اگر شما صادق هستید؟» [چرا این قدر طولانی شد غیبت مولایتان، اگر بود ، می آمد و...] ولی حتی اگر یک روز هم از عمر دنیا باقی نمانده باشد، خداوند آن روز را آن قدر طولانی می کند، تا این که قائم ما اهل بیت علیهم السلام، امام دوازدهم، قیام کنند، و سپس زمین را پر از قسط و عدل می کنند، همان طور که پر از ظلم و جور شده است.
فَلَا تَخْلُو الْأَرْضُ منکم أَعْطَاکُمُ اللَّهُ عِلْمِی وَ فَهْمِی وَ لَقَدْ دَعَوْتُ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَنْ یَجْعَلَ الْعِلْمَ وَ الْفِقْهَ فِی عَقِبِی وَ عَقِبِ عَقِبِی وَ مَزْرَعِی وَ زَرْعِ زَرْعِی.
پس زمین از شما دوازده امام ، خالی نخواهد شد، خداوند علم و فهم مرا به شما داده است....
این حدیث را [چندین روز پیش] در کتاب بسیار زیبای الردّ القاصم نوشته شیخ علی آل محسن حفظه الله دیدم و خیال کردم، همان حدیث هفتم است، اما بعد از اینکه صفحه مهدویت دیدم، تصمیم گرفتم که این جا هم بنویسم.
اللهم عجّل لولیک الفرج، و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره، و ثبتنا علی ولایته
الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمؤمنین و الائمة.
ربّنا لا تزغ قلوبنا بعد اذ هدیتنا وهب لنا من لدنک رحمة انّک انت الوهّاب.
